Χωρίς πρόγραμμα

Ποιος θα το έλεγε και θα τον πιστεύαμε, λίγους μήνες πριν, ότι θα φτάναμε 10 μέρες πριν από την πρώτη Κυριακή των εκλογών και δεν θα είχαμε ακόμη προγράμματα στα χέρια μας να μελετήσουμε ώστε να επιλέξουμε.

Εδώ στο σινεμά πας να δεις μια ταινία και δεν το αφήνεις στην τύχη! Διαβάζεις κάμποση ώρα πριν, το πρόγραμμα, την υπόθεση, το καστ, τη διάρκεια…όλα. Δεν πηγαίνεις, κάθεσαι στην καρέκλα και λες στον ιδιοκτήτη «βάλε ό,τι θες, σε εμπιστεύομαι» με κίνδυνο εκείνος να σου προβάλλει τα Highlights των διακοπών που έκανε με την οικογένειά του το 1999 στην Χαλκιδική, όπως τα τραβούσε -σαν αν έκανε σεισμό 6 ρίχτερ- ο ίδιος με την handycam.

Ούτε επίσης θα πας σε ένα εστιατόριο μόνο και μόνο επειδή παίρνει ντομάτες και κρεμμύδια από το μποστάνι του ξαδέρφου σου, αν δεν έχεις ακούσεις δυο τρία καλά λόγια για το μενού, την εξυπηρέτηση ή τις τιμές του καταστήματος. Κάτι που να σε δελεάσει τέλος πάντως, γιατί τις ντομάτες του ξαδέρφου τις απολαμβάνεις και στο σπίτι σου.

Αν και για να λέμε την αλήθεια πιο πιθανό είναι, πολλοί από εμάς, να κάνουμε πιο σύνθετες σκέψεις για τέτοια πράγματα, παρά για το πού θα δώσουμε την ψήφο μας. Γιατί σε αυτή την περίπτωση συνήθως ψηφίζει το συναίσθημά μας και όχι η λογική. Αποδεδειγμένα. Κι αυτή είναι η πρώτη μεγάλη ήττα της μικρής μας κοινωνίας σε μια εκλογική διαδικασία.

Αρκεί να αναλογιστούμε εάν…

Ψηφίζουμε αυτόν που θεωρούμε αξιότερο ή έναν συγγενή και φίλο;  Ψηφίζουμε κάποιον επειδή είδαμε την κάρτα του στον φούρνο; Εκείνον που τα είπε ωραία στην συνέντευξη στον σταθμό; Ή μήπως εκείνον που μας κέρασαν τον καφέ στο καφενείο χθες το απόγευμα;

Ποια είναι τα κριτήριά μας για να ψηφίσουμε κάποιον την 8η Οκτωβρίου;

Τις περισσότερες φορές, δυστυχώς δεν είναι αντικειμενικά…και μαζί με την «υποχρέωση» που κάνουμε στον γνωστό μας, ψηφίζουμε έμμεσα και τον Δήμαρχο, ακόμα κι αν δεν τον πολυπιστεύουμε.

Καλώς κακώς, η ομάδα είναι εκείνη που φέρνει σταυρούς, άρα εκλέγει και τον πρώτο άρχοντα του Δήμου.

Όμως για αυτή την κατάσταση φταίει ότι δεν υπάρχει κι ένα πρόγραμμα του συνδυασμού ικανό να σε πείσει ότι αξίζει να το ψηφίσεις στηριζόμενος στη λογική σου και στην κρίση σου, ώστε να έχεις και την συνείδησή σου ήσυχη. Να σε πείσει  να μην καταφύγεις δηλαδή στην εύκολη λύση του να ψηφίσεις τον γνωστό, τον συγγενή…εκείνον που μπορεί και να γνωρίζεις ήδη ότι δεν έχει τα φόντα να σταθεί σε έναν τόσο σημαντικό ρόλο όπως ο δημοτικός σύμβουλος/αντιδήμαρχος/πρόεδρος κλπ, επάξια. Αλλά επειδή θα ντραπείς εάν αποκαλυφθεί ότι τελικά δεν τον ψήφισες, θα το κάνεις, έστω και με βαριά καρδιά.

Ψάχνουμε λοιπόν κι εμείς εναγωνίως τα προγράμματα των 4 συνδυασμών. Και τι βρίσκουμε; Ελάχιστα πράγματα…σκόρπιες δεσμεύσεις οι οποίες ακούγονται μεν δελεαστικές, αλλά η ψήφος μας αξίζει σίγουρα κάτι περισσότερο…θεωρούμε!

Ξεκινάμε λοιπόν την κριτική μας για τα προγράμματα των υποψήφιων συνδυασμών με το πολυσέλιδο φυλλάδιο  (και σε ψηφιακή μορφή, δείτε εδώ)….το οποίο ανήκει στη νυν δημοτική αρχή.

Το φυλλάδιο αυτό (θα το βρείτε και εκτυπωμένο) έχει  27 ολόκληρες σελίδες.

Μελετώντας το δεν θα κρύψουμε ότι νιώσαμε αμήχανα.

Γιατί πιστεύουμε γενικά ότι είναι ωραία τα γραφικά και τα χρώματα σε ένα φυλλάδιο, αλλά αυτό που έχει ουσία είναι το περιεχόμενο που θα επιλέξεις να συμπεριλάβεις.

Τι βρήκαμε; Στο εξώφυλλο (το οποίο παίρνει άριστα 10) μια ωραία φωτογραφία του Δημάρχου με το λογότυπο του συνδυασμού και από κάτω την επιγραφή «ΜΙΛΑΜΕ ΜΕ ΕΡΓΑ».

Καταλαβαίνουμε, δηλαδή, ότι θα διαβάσουμε κι έναν μίνι απολογισμό πεπραγμένων στις σελίδες που ακολουθούν. Και αυτό ακριβώς γίνεται. Στις σελίδες του βρίσκουμε κάτι τίτλους έργων τα οποία ταξινομούνται σε κατηγορίες και σε υποκατηγορίες.

Αν καταφέρει κανείς να κατανοήσει τη λογική με την οποία κατηγοριοποιήθηκαν και ταξινομήθηκαν έτσι οι τίτλοι των έργων, παρακαλούμε πολύ να μας την εξηγήσει γιατί εμείς μπερδευτήκαμε. Ούτε η χρονολογική σειρά, ούτε η αλφαβητική, ούτε ο τόπος, η ηθική αξία, το οικονομικό μέγεθος φαίνεται πως ακολουθήθηκαν.

Αφήνουμε τα βαρετά κι αδιάφορα οικονομικά μεγέθη, τα οποία «ναι μεν, αλλά…» και φτάνουμε στο εξής μεγαλειώδες:

«Βελτιώνουν την ποιότητα ζωής μας«, λέει και μετά το τιτανομέγιστο τρίπτυχο «κόμβος, Ορεστείων, εσωτερικός παραλίμνιος (στον οποίο μάλλον δεν θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι τις εκλογές ούτε η άσφαλτος)»,  διαβάζουμε για τη «διαμόρφωση εισόδου Λεύκης». Βελτιώνει την ποιότητα ζωής μας, δεν διαφωνούμε. Όμως εξηγήστε μας αν καταλαβαίνετε εσείς, γιατί τη βελτιώνει σε τέτοιο βαθμό και με ποιον τρόπο; Αν δηλαδή διαμορφώθηκε η είσοδος τοποθετώντας μια βάρκα με λουλούδια, όπως στην είσοδο της Καστοριάς, ΟΚ, να ξέρουμε να επιβραβεύσουμε την προσπάθεια, αλλά 4ο σημαντικό έργο σε αυτήν την κατηγορία αξιολογείτε το έργο αυτό, όντως;

Συνεχίζοντας στην βελτίωση της ποιότητας ζωής μας θα βρούμε στην 5η θέση (!) την αποκατάσταση και ανακαίνιση των WC στο πάρκινγκ της Νομαρχίας (δείτε εδώ το αντίστοιχο ΔΤ του 2020). Εδώ να επισημάνουμε ότι λόγω έλλειψης προσωπικού ο καθαρισμός τους ανατίθεται σε εξωτερικούς συνεργάτες, με τεράστιο κόστος για τα ταμεία του Δήμου. Επιπλέον, οι τουαλέτες στον χώρο της λαϊκής για κάποιον λόγο ανοίγουν μόνο κάθε Τετάρτη, πλέον. Μην υπερβάλλουμε όμως ότι επειδή άλλαξαν 100 πλακάκια το 2020, βελτιώθηκε η ποιότητα ζωής μας ως δημότες ή ότι βρίσκουμε πλέον δημόσιες τουαλέτες 5αστερου ξενοδοχείου δίπλα μας. Δεν θέλουμε να σας χαλάσουμε το όνειρο αλλά τα δέντρα στην Κύκνων έχουν συχνότερους ασυγκράτητους επισκέπτες.

  Και κάπου εκεί αρχίζει να χάνεται η υπομονή και η καλή μας θέληση, μαζί.

Πριν καν  προλάβουμε να φτάσουμε στη «μελέτη συγκράτησης ολίσθησης επιχώματος δημοτικού δρόμου Κλεισούρας» και στη γενική και αόριστη «βελτίωση οδοποιίας σε 32 οικισμούς του Δήμου»…. γιατί και τεχνικούς όρους δεν γνωρίζουμε ή θέλουμε να μάθουμε, αλλά ούτε μπορούμε να μαντέψουμε τι σημαίνει «βελτίωση οδοποιίας» (εννοεί διαγραμμίσεις, νέα άσφαλτο, διαπλάτυνση δρόμων;). Επιπλέον, θεωρούμε πως ούτε η κατασκευή – επέκταση εισόδου Ιεροπηγής (κατασκεύασαν την είσοδο;)  θα έπρεπε να είναι στο top 10 των έργων της κατηγορίας «ΠΟΛΗ/ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ/ΧΩΡΟΤΑΞΙΑ/ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ). Ίσως μια αναφορά για το top3 έργων σε κάθε οικισμό ήταν μια λύση για όλο αυτό το ακαταλαβίστικο «τουρλού» που θαρρείς ότι κατηγοριοποίησε ένα παιδί δημοτικού.

Συνεχίζοντας την ανάγνωση της περίεργης συλλογής τίτλων έργων και εργασιών (που ενίοτε βαπτίζονται έργα για για ανάγκες της λεζάντας) θα πάμε στην κατηγορία «νοιαζόμαστε για το περιβάλλον» και μετά την απαρίθμηση όοοολων των νέων κάδων που είδαμε (πράσινοι, μωβ, μπλε, νέοι βυθιζόμενοι, καφέ) θα βρούμε την «τοποθέτηση αγγελτηρίων πένθιμων γεγονότων με σκοπό τη μείωση της ρύπανσης και την καλύτερη αισθητική»!!!

Την εποχή της τεχνολογίας, όταν ακόμα και στα τοπικά μέσα δημοσιοποιείται ηλεκτρονικά μια πένθιμη είδηση, πριν καλά καλά οριστικοποιηθεί….θεωρούμε ακόμη ως κοινωνία μείωση της ρύπανσης αν βάλουμε 15 πίνακες όπου αναρτώνται τα χαρτιά των μνημοσύνων; Και αφού είναι τόσο σημαντικό για το περιβάλλον γιατί να μην γίνει, παράλληλα, κάτι αντίστοιχο για τα ευχάριστα γεγονότα, όπως πχ μια αφίσα θεατρικής παράστασης ή για αγγελίες;

Μάλλον η χρήση χάρτινων καλαμακίων και ποτηριών, η υποχρεωτική ανακύκλωση άχρηστων εγγράφων, ο περιορισμός  κυκλοφορίας των δημοτικών οχημάτων μόνο για υπηρεσιακούς λόγους, από τους δημοτικούς υπαλλήλους κλπ, θα ήταν σημαντικότερη απόδειξη  μέριμνας για το περιβάλλον από τη νέα δημοτική αρχή. Για το τελευταίο έχουμε δει με τα μάτια μας και έχουμε διαβάσει πάρα πολλά -δυστυχώς- αυτή την τετραετία. Ειδικά τον τελευταίο μήνα που αποκαλύφθηκε ότι το πολυτελές peugeot 407 με συμβατικές πινακίδες, που οδηγούσε τελευταία ο Δήμαρχος και διαδέχτηκε το yaris με τις πορτοκαλί πινακίδες, ανήκει στη ΔΕΥΑΚ (άρα πληρώνουμε όλοι τα 2000 κυβικά του)….για ποια οικονομία μιλάμε και προστασία του περιβάλλοντος όταν θα μπορούσε να επιλεχθεί η λύση του ηλεκτρικού σκούτερ ή ποδηλάτου (ένα από εκείνα που παραχωρήθηκαν σε ιδιώτη με μικρό μίσθωμα μηνιαίως);

Είδαμε επίσης την υποκατηγορία «χαρήκαμε/γιορτάσαμε/διασκεδάσαμε/τιμήσαμε» με τις εκδηλώσεις και τις χαρές που έγιναν κατά την περίοδο των γιορτών και των καλοκαιριών (με το «τιμήσαμε» δεν καταλαβαίνουμε αν εννοεί και τις εθνικές γιορτές, τους ανθρώπους του πολιτισμού, την απελευθέρωση-όπως πχ το Άργος Ορεστικό που ξεκίνησε και φεστιβάλ-,ημέρες μνήμης, ήθη και έθιμα του τόπου, θέσπιση νέων θεσμών).

Μάλλον αυτή η υποκατηγορία στήθηκε για να θυμηθούμε ότι όσο δεν είχαμε τον covid που γιορτάζαμε πριβέ όλοι στα στα σπίτια μας (ακόμα πιο πριβέ στη Μεσοποταμία, αν θυμάστε όλοι εκείνες τις ημέρες δόξας για τον τόπο μας και πόση δωρεάν προβολή Πανελλαδικά), χορτάσαμε από χορούς, γιορτές με φωτάκια, τσίκνα, τσίπουρο, κλαρίνα, ξυλοπόδαρους και μπουφέδες. Όχι ότι έγινε καμία τρομερή προσπάθεια, μεταξύ μας, όπως πχ  μια χριστουγεννιάτικη αγορά ευρωπαϊκού επιπέδου (κατάλληλη να προσελκύσει χιλιάδες επισκέπτες και ρεπορτάζ) προσαρμοσμένη και στο φυσικό περιβάλλον. Εμείς αρκεστήκαμε να κοκορευόμαστε για 10 πρόχειρες κατασκευές χωρίς καμία λειτουργικότητα και συνοχή, οι οποίες δεν έχουν καμία ιστορία να αφηγηθούν αλλά ονομάστηκαν μαγική λιμνοπολιτεία (με τρενάκι αλα Χόγκουαρτς Εξπρές). Καλύτερη από το τίποτα, αλλά σίγουρα όχι κάτι που μιλάει ακόμα ο κόσμος που τη θαύμασε ή θα ξαναρθεί φέτος γι αυτή αντί να πάει Τρίκαλα, Δράμα κλπ. Όπως δεν έγινε καμία προσπάθεια επαναφοράς της Αλεξιάδας!

Δυστυχώς δεν έγινε ειδική αναφορά στις μεγάλες συναυλίες  Βανδή και Χατζηγιάννη, οι οποίες μας κάνουν ήδη να αναρωτηθούμε πόσο πιο ψηλά θα φτάσουμε φέτος (αν φροντίσουμε να «συνεχίσουν» ίσως αγγίξουμε και κάτι επιπέδου Αργυρού/Ρουβά, αλλιώς μας βλέπουμε με τους Kings και πολύ μας είναι).

Διαβάσαμε τα επιτεύγματα στον τουριστικό τομέα, στην παιδεία, στις ενεργειακές, στις παιδικές χαρές, αναβαθμίσεις στον αθλητισμό, στον αγροτικό τομέα κλπ. Εντύπωση μας έκανε το γεγονός ότι δεν είδαμε κάπου να γίνεται αναφορά στο Λατομείο, στην αναδιάρθρωση των δομών, στην αποπληρωμή του χρέους στη ΔΙΑΔΥΜΑ, στο νοικοκύρεμα των οικονομικών, στις επιτυχίες στα Υπουργικά γραφεία στο κέντρο των αποφάσεων στην Αθήνα, στις προσπάθειες να γίνει η αντικατάσταση του καυστήρα για το φυσικό αέριο δωρεάν, στα αιτήματα για kastoria pass, στις Υπουργικές κολακείες και συγκρίσεις με τη λίμνη Κόμο, στην μπάντα του Δήμου, στην αναπαράσταση της απελευθέρωσης, στα τρενάκια και στα υδροπλάνα, στο νέο καράβι, στην επίλυση του προβλήματος με τον παλιό εργολάβο για την αντικατάσταση του αγωγού ύδρευσης της ΔΕΥΑΚ, στις κοινές προσπάθειες για λύση του προβλήματος του Φράγματος Νεστορίου, στην αναζήτηση νέων Πανεπιστημιακών σχολών…όλα όσα παρουσιάστηκαν σαν μεγάλες επιτυχίες τεραστίων προσπαθειών τα προηγούμενα χρόνια. Γιατί κρίθηκαν σημαντικότερα τα έργα που συμπεριλήφθηκαν τελικά στο φυλλάδιο;

Επειδή αν κρίνουμε κάθε τίτλο – έργο που υπάρχει στο φυλλάδιο θα χρειαστούμε αρκετές σελίδες ακόμα, θα μείνουμε στο υποκειμενικό συμπέρασμα ότι ο τρόπος που στήθηκε αυτό το φυλλάδιο και κυρίως ο τρόπος που παρουσιάζεται το έργο με τα έργα (μικρά – μεγάλα ή αμελητέας αξίας) που έγινε τα προηγούμενα χρόνια εκθέτει την δημοτική αρχή υποτιμώντας τη νοημοσύνη και τις ανάγκες των δημοτών, εφόσον δεν προσπαθεί έστω να φανεί συνεπής με τις δεσμεύσεις και τις εξαγγελίες 4 χρόνια πριν (μπορείτε να δείτε εδώ τις βασικές θέσεις).

Να δείξει ένα «τι είπαμε-τι κάναμε-γιατί δεν το κάναμε».

 

Σε μια περιοχή που θα έπρεπε να τρέχει με χίλια για να προλάβει τις εξελίξεις γύρω της (να προλάβει ακόμα και το γειτονικό Άργος Ορεστικό που εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται σε άλλο επίπεδο), είναι αυτό φυλλάδιο απόδειξης επιτυχίας; Είναι αυτό ένα φυλλάδιο που εμπνέει εμπιστοσύνη (όποιος και να το κυκλοφορούσε το ιδιο θα λεγαμε) για το πρόγραμμα στο άμεσο μέλλον, όταν η συντριπτική πλειοψηφία των σημαντικών έργων βασίζεται σε χρηματοδοτήσεις και προγράμματα Υπουργείων τα οποία μπορεί και να μην τρέξουν ποτέ; Αναθέτουμε δηλαδή τις περισσότερες φορές την σύνταξη του φακέλου σε ένα γραφείο (βλ. προτάσεις για το Τρίτσης) και αν εγκριθούμε, παρουσιάζουμε έργο. Μεχρι τοτε ο τίτλος μετράει (βλ. Συνεδριακό κέντρο στην είσοδο της πόλης). Υπάρχουν όμως και έργα που δεν χρειάζονται μελέτες και χρηματοδοτικά εργαλεία, αλλά γενναίες αποφάσεις. Όραμα, διορατικότητα και ικανότητα. Όπως πχ η προσέλκυση νέων επενδυτών με ειδικά κίνητρα, οι κυκλοφοριακές ρυθμίσεις.

Θυμώνουμε που διαβάζουμε ένα φυλλάδιο στημένο με τη λογική του ωχαδερφισμού: «Ποιος θα το διαβάσει έτσι κι αλλιώς; Κατακλύζουμε τον κισμο με δελτία τύπου, καθημερινά, για ψύλλου πήδημα με πιασάρικους τίτλους(πχ «στο visit greece η Καστοριά στους 11 amazing destinations», διαβάσαμε πολύ πρόσφατα, ενώ όσο κι αν ψάξαμε δεν είδαμε κάτι ξεχωριστό για την περιοχή μας, αντιθέτως διαπιστώσαμε ότι τα κείμενα που έχουν σταλεί χρειάζονται επικαιροποίηση (όπως πχ το εκθετήριο της ΕΔΗΚΑ, το απολιθωμένο στο Νόστιμο, η αεροπορική σύνδεση με τη Θεσσαλονίκη, το μουσείο στο Λιμναίο Οικισμό) «.

Το φυλλάδιο αυτό είναι ό,τι ακριβώς πρέπει να αποφύγουν οι άλλοι συνδυασμοί στα δικά τους φυλλάδια γιατί δείχνει ότι δεν αφουγκράζεται την κοινωνία και τα προβλήματά της.

4 χρόνια τώρα βαρεθήκαμε να ακούμε για το παρελθόν και για συγκρίσεις με ένα έργο που κρίθηκε και πέρασε στην ιστορία ως ανεπαρκές, χάνοντας την ουσία. Βαρεθήκαμε να ακούμε για διεκπεραίωση των αυτονόητων. Γιατί είναι αυτονόητα τα θέματα όπως καθαριότητα, ασφάλεια, περιβάλλον, υποδομές, μέριμνα για την παιδεία, αναβάθμιση ποιότητας ζωής, κυκλοφοριακό, τουριστική προώθηση, πράσινη ανάπτυξη, τεχνολογική ανάπτυξη.

Όλοι εσείς οι συνδυασμοί κι εσείς που βγαίνετε δημόσια εκπροσωπώντας τους ως υποψήφιοι…Μιλήστε μας για την αλήθεια!

Ο κόσμος φεύγει ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω του. 6-7 μήνες τον χρόνο χιλιάδες συνδημότες μας μεταναστεύουν σε τουριστικές περιοχές για να καταφέρουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς του Χειμώνα στην Καστοριά. Η γούνα έσβησε. Οι πτυχιούχοι επιστήμονες δεν έχουν πώς να απασχοληθούν. Ο πραγματικός πυλώνας του τουρισμού αφήνεται στην τύχη του (τα αρχοντικά καταρρέουν, Ντολτσό  – Απόζαρι χρειάζονται ριζοσπαστικές αλλαγές σε ευρωπαϊκά πρότυπα, το ιστορικό κέντρο ερήμωσε, η λίμνη δεν έχει διαχειριστή). Τα σχολεία μας αδειάζουν και θα το δείτε στην παρέλαση τον άλλο μήνα όσο καμαρώνετε στην εξέδρα. Να μιλήσουμε για τους δρόμους; Αυτό είναι ένα ανέκδοτο με το οποίο όλοι κλαίμε.

Να μιλήσουμε για τις αθλητικές εγκαταστάσεις; Το κυκλοφοριακό; Την στήριξη στον ντόπιο επιχειρηματία και παραγωγό; Για τον εργάτη που πάει 4 ώρες ταξίδι καθημερινά, σε εργοστάσια άλλων νομών για να εργαστεί; Τις κλειστές οάσεις πολιτισμού(έκθεση Παπάζογλου, υπολειτουργία ανακαινισμένων αρχοντικών); Τη μη διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς (πχ καστοριανό καράβι);  Τα δημοτικά τέλη που θα μειωθούν λέει 30% ενώ ανέβηκαν 60; Την ανεργία; Τη φιλοζωία που στέκεται στα φαρασάκια, τις δωρεάν στειρώσεις γατών και το πάρκο εκπαίδευσης σκύλων (στο οποίο δεν πατάει και κανείς αν προσέξετε), όταν μειώθηκαν τα σκυλάκια και πολλαπλασιάστηκαν οι αρκούδες τα μινκ (πότε θα μιλήσουμε για το κακό που κάνουν στο οικοσύστημά μας, αλήθεια;) και οι αλεπούδες μες στην πόλη;

Το τουριστικό branding που καλοπληρώθηκε εταιρία για να παραδώσει έρευνα 200 απαντήσεων και ένα logo που όπως αποδείχτηκε δεν χρησιμεύει πουθενά; Το νεκροταφείο; Τον αναξιοποίητο θησαυρό για ντόπιους κι επισκέπτες που λέγεται άλσος Προφήτη Ηλία; Τα ερημωμένα δημόσια κτίρια;

Πάρτε παραδείγματα από άλλα προγράμματα υποψηφίων ανά την Ελλάδα. 

Ξεσηκώστε ιδέες που μπορούν να εφαρμοστούν κι εδώ. Κοιτάξτε τι γίνεται και σε άλλες χώρες. Πείστε μας ότι αναγνωρίζετε, αντιλαμβάνεστε και κατανοείτε τα προβλήματα του τόπου μας, ότι μπορείτε να τα αξιολογήσετε και να ιεραρχήσετε προτεραιότητες. Βάλτε στο τραπέζι κάτι καινοτόμο και πρωτοπόρο, όχι μόνο τα προφανή.

Τώρα είναι αργά, αλλά κάλλιο τώρα παρά ποτέ! Κάποιοι ακόμα ονειροπολούν εκεί έξω ότι κάτι θα λάμψει μέχρι την άλλη Κυριακή!

 

Comments

comments