Μινκ κάνουν βόλτα στη νότια παραλία(!) – φωτογραφίες

Όσοι περπατούσατε πριν λίγο στην Νότια παραλία και αντικρίσατε τα παρακάτω μαύρα ζωάκια με το πλούσιο τρίχωμα, βρεθήκατε πρόσωπο με πρόσωπο με τα μινκ της Καστοριάς.

 

Η πόλη μας, έχει προφανώς μετατραπεί σε ένα τεράστιο ζωολογικό κήπο χωρίς να υπολογίζουμε τις ουσιαστικές συνέπειες αυτής της ανοχής στα νέα οικολογικά δεδομένα.

 

Η παρουσία της αρκούδας- η οποία αποδεδειγμένα αναπαράγεται στα μέρη μας δημιουργώντας πληθυσμό -φαίνεται πως δεν αρκεί. 

 

Τα μινκ, παρά το μέγεθός τους, αποτελούν κίνδυνο για τα υπόλοιπα ζώα του οικοσυστήματος. Δε θέλουμε να κινδυνολογούμε αλλά μάλλον ήρθε η ώρα να αντιδράσουν οι υπεύθυνοι…

 

 

Φωτογραφίες από το πάρκινγκ της Νομαρχίας πριν λίγο…

 

 

 

Λίγα λόγια για το μινκ και τι σημαίνει η παρουσία του στην περιοχή μας:

Το μινκ είναι ένα αμερικανικό είδος, μη ενδημικό, που συγγενεύει με το κουνάβι. Δεν ξεπερνάει σε μήκος τα 70 εκατοστά, αναπαράγεται μία φορά το χρόνο -το θηλυκό γεννάει από 3 έως 8 μικρά- και είναι δεινός θηρευτής, καθώς κολυμπάει και σκαρφαλώνει με άνεση. Ομως το πιο απειλητικό για το οικοσύστημα χαρακτηριστικό του είναι το ότι αποθηκεύει τροφή – σκοτώνει δηλαδή περισσότερα ζώα απ’ όσα χρειάζεται. Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι, εκτός από την ορνιθοπανίδα, έχει εκτοπίσει από την περιοχή και τη βίδρα, ένα σπάνιο είδος θηλαστικού, προστατευόμενο στη χώρα μας. «Η μαζική απελευθέρωση ξένων ειδών σε ένα οικοσύστημα είναι εγκληματική ενέργεια, ικανή να καταστρέψει ολοσχερώς έναν βιότοπο. Μία από τις άμεσες επιπτώσεις της παρουσίας των μινκ είναι ότι δημιουργείται στην τροφική αλυσίδα ένας ανταγωνισμός για τα θηράματα (π.χ. για τα ψάρια), ο οποίος απομακρύνει τα γηγενή είδη, όπως η βίδρα και η νυφίτσα», εξηγεί ο Λάζαρος Γεωργιάδης, βιολόγος και υπεύθυνος δράσεων του «Αρκτούρου».

Ποια θα ήταν η λύση

Η πλέον ενδεδειγμένη λύση για τη δραστική μείωση του πληθυσμού τους, η οποία εφαρμόζεται αποτελεσματικά σε άλλες χώρες (Δανία, Σκωτία) με παρόμοια προβλήματα, είναι η τοποθέτηση ειδικών σιδερένιων μακρόστενων παγίδων που μοιάζουν με κλουβιά και οι οποίες, λόγω σχήματος, δεν αιχμαλωτίζουν άλλα ζώα. Σύμφωνα με τον δόκτορα βιολογίας Σάββα Καζαντζίδη, ερευνητή του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών του ΕΘΙΑΓΕ, πρέπει, αφού γίνει μια δειγματοληπτική επιλογή περιοχών, ώστε να ανιχνευθεί η μεγάλη μάζα του πληθυσμού τους, να εντατικοποιηθούν οι ενέργειες για τη σύλληψή τους, ακόμη και με συνδρομή της Ε.Ε.

 

 

 

 

Σ.Κ.

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο:

Comments

comments

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *