Μετακίνηση 6 απόγευμα Κυριακής στην Καστοριά
6 κενό ονοματεπώνυμο κενό διεύθυνση και αποστολή στο 13033. Μήνυμα επιβεβαίωσης ΟΚ, μια τελευταία ματιά αν βρίσκεται ακόμα η ταυτότητα στην τσέπη του μπουφάν, λεφτά, κλειδιά και έτοιμοι για βόλτα ή μάλλον για «Σωματική άσκηση σε εξωτερικό χώρο ή κίνηση με κατοικίδιο ζώο, ατομικά ή ανά δύο (2) άτομα, υπό την προϋπόθεση τήρησης στην τελευταία αυτή περίπτωση της αναγκαίας απόστασης του ενάμισι (1,5) μέτρου»
Κατοικίδιο δεν έχουμε, βγήκαμε με το μωρό στο καρότσι να εκμεταλλευτούμε την ηλιόλουστη Κυριακή, ελπίζοντας να μην υπάρχει πρόβλημα που ήμασταν 3 και όχι 2 στην παρέα και σε απόσταση μικρότερη του 1,5 μέτρου.
Κόσμος πολύς πίσω από τις χρωματιστές μάσκες προστασίας. Με κάποιους χαιρετιόμαστε με ένα γνέψιμο του κεφαλιού και ένα μουρμούρισμα που ελπίζεις να ακουστεί. Με άλλους κοιταζόμαστε πιο έντονα…»κάτι μου θυμίζει» αλλά άντε να είσαι σίγουρος με μάσκα και μεγάλα γυαλιά ηλίου.
Το χιούμορ δε λείπει από τους περισσότερους: «Τι ζούμε!» αναφωνεί η γειτόνισσα που σήμερα ποδηλατεί στο γύρο της λίμνης, όπως και δεκάδες άλλοι Καστοριανοί. Μαζί και περιπατητές. Μεγάλοι και μικροί, απολαμβάνουν τη μερα. Ψαράδες πουθενά.
Ένα όχημα της αστυνομίας περνά από δίπλα μας, χαμηλώνει ταχύτητα…δύο ζευγάρια μάτια κοιτάζουν επίμονα πάνω από σκούρες μπλε υφασμάτινες μάσκες.
«Καθαροί» σκέφτομαι, καθώς βλέπω το όχημα να επιταχύνει.
Ένα σφίξιμο στην ψυχή. Μια στιγμιαία υποψία ότι έκανα κάτι παράνομο που θα μου κόστιζε 300€…Ένα άγχος μήπως έκλεισε το κινητό από μπαταρία και δεν θα μπορουσα να αποδείξω πως έστειλα το SMS και το 13033 δε μου αρνήθηκε την έξοδο.
Έτσι αισθάνθηκα και χθες μέσα σε γνωστό Super Market, όταν μπήκαν 2 ένστολοι και συζητούσαν με υπευθύνους της επιχείρησης στην άκρη, παρατηρώντας ταυτόχρονα τους πελάτες. «Τη δουλειά τους κάνουν», σκέφτηκα. Και την κάνουν σωστά.
«Η ψυχολογία φταίει που είναι πιο βαριά αυτή τη φορά», προσπάθησα να βρω μια αιτία. Η κοινωνία μας κουράστηκε. Δύσκολη η διαχείριση της κατάστασης για μικρούς και μεγάλους. ‘Ενας χρόνος σχεδον χαμένος, δεν είναι μικρό διάστημα. Άγνωστες και οι μελλοντικές συνέπειες, οικονομικές και ψυχολογικές.
Στην επιστροφή σταματήσαμε να ταΐσουμε γρήγορα γρήγορα τα παπάκια με το προχθεσινό ψωμί. Η φύση στα καλύτερά της. Απόλαυση τα παιχνίδια με τα πτηνά της λίμνης. Το αγροτικό αυτοκίνητο με τα διακριτικά της ΕΛ.ΑΣ ήταν σταθμευμένο λίγα μέτρα πιο δίπλα. Ένα ασθενοφόρο διέσχισε με μεγάλη ταχύτητα τη Λεωφόρο των Κύκνων.
Συνθήκες που πρέπει να συνηθίσουμε για τις επόμενες (τουλάχιστον) 3 εβδομάδες με χαμόγελο, κλειστά Δελτία Ειδήσεων και αισιοδόξία…Θα περάσει!
Λίγες φωτογραφίες, μεσημέρι Κυριακής:
Όμορφη μέρα για σκι στα κρυστάλλινα νερά…
X.K.
