Η έκθεση στο Ιστορικό Μνημείο Μαθιουδάκη δεν ήταν μια απλή έκθεση φωτογραφιών

Πολλά ειπώθηκαν, περισσότερα γράφτηκαν κι ακόμα περισσότερα γεννήθηκαν στο νου των εκατοντάδων ανθρώπων που επισκέφθηκαν την Έκθεση της Φωτογραφικής Λέσχης Καστοριάς στο 

Ιστορικό Μνημείο Μαθιουδάκη.

Σίγουρα δεν μπορούμε να μιλάμε για μία απλή φωτογραφική έκθεση, η οποία- πιθανότατα- δε θα είχε τέτοια ανταπόκριση αν φιλοξενούνταν σε κάποιον άλλο χώρο της πόλης μας.

Θα μιλήσουμε για μία έκθεση που «άγγιξε» τον κάθε Καστοριανό, όχι μόνο για την αντικειμενικά εκπληκτική δουλειά των μελών της φωτογραφικής λέσχης, αλλά για το «ταξίδι στον χρόνο» που μας προσέφερε κάθε κλικ και μάλιστα  μέσα στον πιο κατάλληλο χώρο…στα ερείπια του Ιστορικού Μνημείου Μαθιουδάκη.

Κάθε φωτογραφία προσπάθησε μέσα από τη μελαγχολία να αφήσει μία αισιόδοξη επίγευση στο θεατή. Ένα παράθυρο στο μέλλον, σε κάτι καλύτερο…

Θα χαρακτηρίζαμε την συγκεκριμένη έκθεση μία διαδραστική καλλιτεχνική δημιουργία, με ιδιαίτερη σκηνοθετική προσέγγιση. Ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο «ζωντάνεψε» για 3 ημέρες,  τη νύχτα, όταν όλα φαίνονται πιο άγρια και πιο ρεαλιστικά.

Η τέχνη ανάμεσα στα ερείπια..ανάμεσα σε χαλάσματα που καθαρίστηκαν για τις ανάγκες της έκθεσης, ανάμεσα στο ρεύμα του αέρα που δημιουργούσαν τα σπασμένα τζάμια στα παράθυρα.

Μια ματιά στην πόλη που δεν έπαψε να κινείται, στο δέντρο που επιδεικνύει τη Φθινοπωρινή του φορεσιά, στην σκάλα που αν και σε άσχημη κατάσταση εξακολουθεί να οδηγεί  σε άλλες εικόνες, αρκούσε να πείσει τον επισκέπτη πως τίποτα δε χάνεται αρκεί να προσπαθήσουμε…

Δε θα σταθούμε στις δηλώσεις για δικαίωση εκείνων που δεν άφησαν να γκρεμιστεί ένα κτίριο σαν το Μνημείο Μαθιουδάκη. Μία έκθεση δεν αρκεί για να δηλώσει κανείς κάτι τέτοιο. 

Αύριο μπορεί να γίνει κάτι ανάλογο στο ερειπωμένο «Ξενία», στον Μεντρεσέ, στα Λουτρά, στο Κουρσούμ Τζαμί ή στο πρώην Πνευματικό Κέντρο…Μπορούμε να μιλάμε για σωστή διαχείριση; 

Η Φωτογραφική Λέσχη Καστοριάς τόλμησε και πέτυχε να ταρακουνήσει την κοινή γνώμη για την ανάγκη να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά με τον πλούτο της πόλης μας που χάνεται στο Πέρασμα του Χρόνου.

Αν δεν είναι μία μπουλντόζα θα είναι η φυσική φθορά εκείνη που θα γκρεμίσει όσα κλειδώνουμε προφασιζόμενοι πως δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε…

Χρόνια τώρα βλέπουμε τα αρχοντικά μας να καταρρέουν, τις πολιτιστικές εκδηλώσεις να στριμώχνονται σε χώρους ακατάλληλους…και τι κάνουμε;

Μπορούμε να πανηγυρίζουμε όταν δεν γκρεμίζουμε κάτι με εντολή μας αλλά είμαστε ηθικοί αυτουργοί του μελλοντικού του αφανισμού; 

 

 

 

Εικόνες από τη μοναδική έκθεση στο Ιστορικό Μνημείο Μαθιουδάκη….

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μία ζωντανή φωτογραφία  στα ερείπια…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Χ.Κ.

 

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο:

Comments

comments

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *