10 πράγματα τα οποία ΟΛΟΙ ΜΑΣ έχουμε κάνει (κι ας μην θέλουμε να το παραδεχτούμε)
Δεν έχει να κάνει με το αν είσαι άντρας ή γυναίκα, 20άρης ή 30άρης, φοιτητής ή επαγγελματίας, Παρθένος ή Σκορπιός. Υπάρχουν κάποια πράγματα, μικροκουσούρια ας πούμε, κατά βάση ψυχολογικής φύσης, τα οποία όλοι έχουμε και τα αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Δεν είναι κάτι που το κάνουμε σκόπιμα, απλώς συμβαίνει, εντελώς μηχανικά. Για δες, αναγνωρίζεις σε κάποιο από τα παρακάτω τον εαυτό σου; Ή και σε όλα;
Μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια, που λέει κι ο μπαμπάς μου.
Ελέγχεις συχνά την οθόνη του κινητού σου στο φως για να δεις αν είναι καθαρή και, αν δεν είναι, δηλαδή πάντα, την περνάς με το δάχτυλο για να είναι όλη η βρομίτσα προς την ίδια κατεύθυνση.
Βάζεις ένα κομμάτι να παίζει στον υπολογιστή σου, τραγουδάς μαζί του, αλλάζεις δωμάτια για να κάνεις δουλειές και συνεχίζεις να τραγουδάς, τσεκάροντας όταν επιστρέφεις στο πρώτο δωμάτιο αν είσαι συντονισμένος με τους στίχους.
Βάζεις τα τρόφιμα στο σούπερ μάρκετ σε σακούλες ανάλογα με το είδος τους: όσα χρειάζονται ψυγείο στην ίδια σακούλα, όσα είναι για το μπάνιο σε άλλη, καφέ/ζάχαρη/φίλτρα καφετιέρας μαζί κ.ο.κ.
Κάθε φορά που στέλνεις ένα mail, πηγαίνεις κατευθείαν στα απεσταλμένα για να το ξαναδιαβάσεις. Κάθε φορά.
Νιώθεις πάντα μια ανακούφιση (και ευτυχία) όταν γυρίζεις σπίτι μετά τη δουλειά και δεν είναι κανείς εκεί.
Όταν οδηγείς και βρίσκεσαι για αρκετή ώρα στην ίδια διαδρομή με ένα άλλο αυτοκίνητο/μηχανάκι κι αυτό κάποια στιγμή αλλάξει δρόμο και χαθεί, νιώθεις ξαφνικά μια εντελώς ακατανόητη μοναξιά.
Είναι πάντα πολύ παράξενο όταν λες δυνατά το όνομά σου σε κάποιον άλλο.
Κάνεις κάτι μπροστά στον καθρέφτη, π.χ. πλένεις το πρόσωπό σου, και σκαλώνεις για λίγο παρατηρώντας τον εαυτό σου, μέχρι που, μετά από αρκετά λεπτά παρατήρησης, νιώθεις σαν να βλέπεις κάποιον άγνωστο.
Σου έρχεται να βήξεις αλλά το συγκρατείς επειδή είσαι σε meeting. Την αμέσως επόμενη στιγμή, ξεσπάς σε νευρικό βήχα που μοιάζει να κρατά για πάντα.
Όταν κάνεις το νούμερο 2, τσεκάρεις αμέσως την κοιλιά σου στον καθρέφτη να δεις αν ξεφούσκωσε.
Πετυχαίνεις κάποιον γνωστό στο δρόμο και κάνεις πως δεν τον είδες, ακόμα και αν πραγματικά τον συμπαθείς. Κάποιες φορές, απλά δεν έχεις διάθεση για κοινωνική επαφή, πώς να το κάνουμε.
Βάζεις το ταψί με τα ξεραμένα λίπη στον νεροχύτη να μαλακώσει και το αφήνεις εκεί για (ν) αριθμό ημερών με τη δικαιολογία πως δεν είναι ακόμα έτοιμο για πλύσιμο – στην πραγματικότητα ο μόνος που δεν είναι έτοιμος είσαι εσύ.
Χαζεύεις κάποιον στο δρόμο/στο μπαρ/στη δουλειά και δεν μπορείς να ξεκολλήσεις τα μάτια σου από πάνω του επειδή έχεις βάλει στοίχημα με τον εαυτό σου πως θα το κάνεις όταν το καταλάβει και γυρίσει να σε κοιτάξει. Και όταν γίνεται, το έχεις ήδη μετανιώσει.
Νιώθεις άβολα όταν βρίσκεσαι κοντά σε ένα συγκεκριμένο άτομο, επειδή το είδες σε ένα αρκετά περίεργο όνειρο.
Όταν σου μιλάει κάποιος και ταυτόχρονα πετά σάλιο πάνω σου, προσπαθείς να μείνεις ψύχραιμος και να υπολογίσεις πόσα δευτερόλεπτα πρέπει να αφήσεις να περάσουν με το σάλιο του στο μάγουλό σου, ώστε μετά να το σκουπίσεις διακριτικά χωρίς να το καταλάβει.
Όταν πρέπει οπωσδήποτε, αλλά οπωσδήποτε, να βγάλεις «κάτι» από την μύτη σου και δεν έχεις πουθενά να το σκουπίσεις, οπότε το κάνεις μπαλάκι και το πετάς μακριά με το δάχτυλο. Το έχεις κάνει τουλάχιστον μία φορά και έχεις σιχαθεί τον εαυτό σου. Αλλά το έχεις κάνει.
