Επικίνδυνα κεραμίδια -και όχι μόνο- στο 1ο Δημοτικό
Παρατηρήστε τις παρακάτω φωτογραφίες:
Είναι κεραμίδια έτοιμα να “προσγειωθούν”…. Πού; Στον διάδρομο που οδηγεί σε αίθουσες διδασκαλίας του 1ου Δημοτικού Σχολείου Καστοριάς.
Στον πρώτο δυνατό άνεμο, στις πρώτες δυνατές βροχές (που προβλέπει η ΕΜΥ από την Παρασκευή), μπορεί κανείς να εγγυηθεί ότι δεν θα πέσουν στο κεφάλι κάποιου παιδιού ή εκπαιδευτικού;
Ενημερωθήκαμε πως το σχολείο έχει ενημερώσει φυσικά τις υπηρεσίες του Δήμου (οι οποίες είναι και υπεύθυνες για τις σχολικές μονάδες) και λαμβάνει μέτρα προφύλαξης των παιδιών. Η ουσία είναι ότι σήμερα 24/9 ώρα 13.00 τα κεραμίδια είναι ακόμα εκεί.
Όπως και το επικίνδυνο σίδερο στην ράμπα ΑΜΕΑ, το οποίο έχει ξεκολλήσει από την περσινή χρονιά και οι τεχνικές υπηρεσίες που έκαναν τις συντηρήσεις στις σχολικές μονάδες το Καλοκαίρι (όπως περήφανα ανακοίνωσε Δελτίο Τύπου του Δήμου) φαίνεται πως αγνόησαν.
Να μην αναφερθούμε στην τεχνητή αυλή της συγκεκριμένης σχολικής μονάδας, η οποία οριοθετείται από κώνους (!) με απαγόρευση διέλευσης οχημάτων από Δευτέρα έως Παρασκευή 8.00-16.00.
Ο σεβασμός αποδεικνύεται στις παρακάτω εικόνες. Τα παιδιά κάνουν κάποιες φορές (όπως πχ έτυχε σήμερα) την καθημερινή πρωινή προσευχή (φέτος έκαναν και τον αγιασμό) με οχήματα που ξεχάστηκαν στον χώρο της “αυλής”:
Σκεφτείτε ότι στην “αυλή” κυκλοφορεί οποιοσδήποτε πηγαίνει στη Μητρόπολη για τη Θεία Λειτουργία και εξόδιες ακολουθίες.
Θεωρούμε πως θα ήταν θεμιτό να περάσουν στις 8 το πρωί και στις 13.15 το μεσημέρι οι ίδιοι οι αρμόδιοι από την Οδό Μανωλάκη, προκειμένου να δουν την κυκλοφοριακή συμφόρηση που προκαλείται στον διπλής κατεύθυνσης στενότατο δρόμο. Μήπως πρέπει επιτέλους να παρθούν κι εκεί αποφάσεις, γιατί τα παιδιά κυκλοφορούν και μόνα τους -από και προς το σχολείο- μετά από κάποια ηλικία;
Τους παραπάνω προβληματισμούς εκφράζουμε σε συζητήσεις μας γονείς του σχολείου (και η υπογράφουσα) ζητώντας τα βασικά…την ασφάλεια των παιδιών. Προφανώς απευθυνόμαστε στους αρμόδιους για άμεσες παρεμβάσεις στο ιστορικό σχολείο της πόλης μας!
Ένα σχολείο έμεινε να δίνει, ακόμη, ελπίδα στην περιοχή….ας του δοθεί λίγη παραπάνω φροντίδα.
Είναι κρίμα οι εκπαιδευτικοί να κάνουν παραπάνω από το καλύτερο που μπορούν στη δουλειά τους και να πρέπει να αναλαμβάνουν και τις ευθύνες-παραλήψεις τρίτων.
Χ.Κ.
