Σε 2 βδομάδες θα ‘χουν όλα τελειώσει
..πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός…
θα έλεγε μια παραλλαγή του γνωστού άσματος του κ. Καρβέλα, προσαρμοσμένη στον Μαραθώνιο αγώνα των Δημοτικών εκλογών, το πρώτο κρίσιμο μέρος του οποίου ολοκληρώνεται στις 31 Αυγούστου. Ημέρα που θα γνωρίζουμε σίγουρα κι επίσημα πόσοι και ποιοι θα διεκδικήσουν την πολύτιμη ψήφο μας.
Πολύτιμη γιατί είναι πιο πολύτιμη και σημαντική από όσο νομίζουμε. Επίσης η δική μας ψήφος είναι ισότιμη με εκείνη όλων των άλλων. Αυτό να το θυμάστε κάθε φορά που ακούτε ότι σε άλλους έταξαν κάτι ή σε άλλους έκαναν, ήδη, κάτι. Η ψήφος έχει την ίδια ακριβώς αξία, είτε προέρχεται από έναν βαθύπλουτο υπερ-επιτυχημένο επαγγελματικά ηλικιωμένο άνδρα, είτε από μία 18χρονη μαθήτρια του λυκείου. Όπως πχ το σοφό επιχειρηματικό: ένα 5ευρω είναι πάντα ένα 5ευρω για το ταμείο από όποιον κι αν προέρχεται.
Αυτό που διαμορφώνει το αποτέλεσμα είναι ο τρόπος με τον οποίο σκέφτεται κάποιος πώς θα ψηφίσει. Τα κριτήρια, τα βιώματα, τις προσδοκίες, τις γνώσεις και φυσικά τις αξίες του.
Σε 15 μέρες ΑΚΡΙΒΩΣ θα γνωρίζουμε αν είναι 4 ή 5 οι συνδυασμοί. Θυμάστε την συνέντευξη Ταμήλια πριν από λίγο καιρό που έλεγε ότι η ομάδα του όχι μόνο θα κατεβεί, αλλά θα πάει και στην δεύτερη Κυριακή…Αν δεν είχε χιουμοριστική διάθεση, η πραγματικότητα απέδειξε ότι καλές οι προθέσεις και η επιστράτευση της λογικής, όμως το συναίσθημα είναι αυτό που παίζει τον 1ο ρόλο στις εκλογές συνήθως. (Πείτε μας αν δεν έχετε πέσει κι εσείς στην παγίδα να ψηφίσετε τον γνωστό, συγγενή, συνάδελφο, τριτοξάδερφο εργοδότη κλπ, ενώ αν μπορούσατε δεν θα τον ψηφίζατε ούτε για το 15μελές του Γυμνασίου.) Κι έτσι η επόμενη συνέντευξη του κ. Ταμήλια οριοθετούσε χρονικά την προσπάθεια αναζήτησης άξιων υποψηφίων και όταν έληξε και αυτή η προθεσμία που είχε τεθεί, ανακοινώθηκε η απόσυρση από τον αγώνα διεκδίκησης. Γενναία απόφαση για τον επικεφαλής της «τελευταίας ευκαιρίας» και σπάνια, αλλά εδώ που τα λέμε τα περιθώρια είναι πολύ στενά να βρεις υποψηφίους σε μικρές τοπικές κοινότητες, όπου οι οικογένειες μπορεί να είναι και λιγότερες από τους υποψήφιους συνδυασμούς.
Εκείνο που αφήνει πίσω του ο κ. Ταμήλιας είναι η αξιοπρέπεια με την οποία αποχώρησε από το εκλογικό παιχνίδι. Στάση αξιέπαινη και σπάνια- επαναλαμβάνουμε -γιατί απέδειξε ότι σεβάστηκε τους ψηφοφόρους που τον τίμησαν στις προηγούμενες εκλογές διακρίνοντας κάτι διαφορετικό στην ομάδα του,αλλά σεβάστηκε και τον εαυτό του μένοντας σταθερός στις αξίες και στον λόγο του. Εδώ που τα λέμε, πόσο εύκολο θα ήταν να ενσωματωθεί σε άλλον συνδυασμό με κάποιο έμμισθο αντάλλαγμα; Ομως φαίνεται πως υπάρχουν τελικά άνθρωποι που τιμούν τα πολιτικά παντελόνια τους, για να μιλήσουμε και λαϊκά.
Γρίφο αποτελεί ακόμη ο συνδυασμός του κ. Πολυγιάννη…γιατί μπορεί ο ίδιος να τα λέει πραγματικά πολύ ωραία στα ραδιόφωνα, όμως όσο δεν βλέπουμε την ομάδα ενωμένη από πανηγύρι σε πανηγύρι, αλλά ούτε ακούμε στην «πιάτσα»: «κατεβαίνω με τον Πολυγιάννη, γιατί και θέλω και μπορώ», προβληματιζόμαστε.
Τα σενάρια πολλά…η λογική όμως λέει ότι όταν κάνεις σκληρή αντιπολίτευση και παρουσιάζεις στον πολίτη τα κακώς κείμενα που εντοπίζεις στους νυν, με προτάσεις για αλλαγή και βελτίωση, δεν μπορείς να κάνεις πίσω, όσον αφορά, τουλάχιστον, στον δρόμο που έχεις επιλέξει να ακολουθήσεις. Πιο απλά μιλώντας, θα πέφταμε από τα σύννεφα αν συνεργαζόταν τελικά η ομάδα του κ. Πολυγιάννη με την «Ώρα για δουλειά. Συνεχίζουμε». Οι λόγοι προφανείς…
Όμως στην πολιτική υπάρχουν και αυτές οι εκπλήξεις που έρχονται να απογυμνώσουν κάποιους ανθρώπους στα μάτια των άλλων. Και η ιστορία αποδεικνύει ότι είναι εκείνοι που στο τέλος πέφτουν θύματα της φιλοδοξίας τους, για να μην πούμε ματαιοδοξία, αφου στο τέλος δεν καταφέρνουν να εκλεγούν και οι ίδιοι. Γιατί ο κόσμος δεν είναι χαζός…κάποιες στάσεις και κάποια λόγια, απλά δεν μαζεύονται.
Βλέπετε πως αντέδρασε η κοινωνία (της Κοζάνης περισσότερο), στην συμφωνία Κάτανα-Κασαπίδη. Πόσοι επιδοκίμασαν και πόσοι γέλασαν ειρωνικά με αυτή την αλλαγή διάθεσης από πλευράς κ. Κάτανα προς στον κ. Κασαπιδη; Πώς ένας που θεωρούσα σχεδόν αποτυχημένο στον ρόλο του, έγινε ο σύμμαχος και ταυτόχρονα η ομπρέλα μου στον αγώνα για το καλό της περιφέρειας; Εύκολα στην πολιτική…
Αναμένοντας εξελίξεις στο θέμα του κ. Πολυγιάννη, καταλήγουμε στο ότι έχουμε πολλές προσδοκίες από εκείνον και την ομάδα του γιατί μέχρι στιγμής έκανε τη διαφορά στον προεκλογικό αγώνα και μάλιστα με καλό τρόπο.
Τα άλλα 4 στρατόπεδα που θεωρούνται σίγουρα διεκδικητές του Δημαρχιακού μεγάρου, φανταζόμαστε ότι βρίσκονται σε πυρετώδεις συσκέψεις, συναντήσεις, κουβέντες, υποθέσεις…όλα.
Ο χρόνος ήρθε. Τα προεκλογικά κέντρα λειτουργούν ή ξεκινούν την λειτουργία τους και το σημαντικότερο…οι υποστηρικτές επιδίδονται σε μια τρομερή μάχη σχολίων στο διαδίκτυο. Λίγο ανορθόγραφη, λίγο ασύντακτη, λίγο προσβλητική…αλλά δεν πειράζει, είναι πιο οικονομική από το να πληρώσεις τα Μέσα να βάλουν το μπανερακι με τη φωτό και το βιογραφικό σου και εν τέλει σημασία έχει να διαβάσουμε όλοι πόσο θερμά υποστηρίζεις μια ομάδα. Αύριο μπορεί να αποζημιωθείς για την αφοσίωσή σου αυτή.
Στο στρατόπεδο του κ. Γρηγοριάδη, διακρινονται οι πιο φανατικοί υποστηρικτές, ως άλλοι στρατιώτες, έτοιμοι να πέσουν στο πεδίο της μάχης για την τιμή της ομάδας. Πρόγραμμα συγκεκριμένο και όραμα με 1,2,3,1513 βήματα δεν έχουμε ακούσει ακόμα, αλλά ελπίζουμε να γίνει κι αυτό στο μέλλον, όταν μάθουμε τελικά αν θα είναι 200 ή 300 οι σύγχρονοι εκλεκτοί του Λεωνίδα των τοπικών μας εκλογων. Πάντως τα σχόλια για την στελέχωση του ψηφοδελτίου δεν είναι αυτά που θα ήθελε ένας επικεφαλής, γι’αυτό το πέρασμα στην παρουσίαση του προγράμματος της επόμενης ημέρας πρέπει να γίνει πιο γρήγορα από ότι πιστεύει το στρατηγείο. Εκτός αν η στρατηγική της πολυκοσμίας (αν υπάρχει κι αυτή) αναμένεται να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα..ο σοφός λαός λέει «όπου λαλούν πολλά κοκόρια..»
Η ομάδα του κ. Τσούκα είναι μέχρι στιγμής η πιο συγκρατημένη… ανακοινώνει ονόματα, συμμετέχει σε λαϊκές εκδηλώσεις στα χωριά, κάνει αναρτήσεις στο διαδίκτυο και λειτουργεί διακριτικά ένα εκλογικό κέντρο σε κεντρικό σημείο στη λαϊκή αγορά, χωρις αφίσες και τεράστια banner μεγαλύτερα και από το μπόι των εικονιζόμενων. Τι γίνεται πίσω από τις κουρτίνες στη Διάκου, μόνο όσοι μπαινοβγαίνουν γνωρίζουν, όμως σύντομα πρέπει να βγει και από εκεί ένα πρόγραμμα με βιωσιμότητα, προσαρμοσμένο στις ανάγκες της κοινωνίας και πραγματοποιήσιμο όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και ανώδυνα, αλλιώς το παιχνίδι χάνεται. Η κρίση στην γουνοποιια και οι λογομαχίες μεταξύ επαγγελματιών είναι το πιο σημαντικό και ταυτόχρονα πιο δύσκολο να αποφύγει προσωπικά ο κ. Τσούκας, όσο είναι πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γούνας, του «Προφήτη Ηλία» και υποψήφιος δήμαρχος ταυτόχρονα.
Η ομάδα του κ. Κορεντσιδη από την άλλη, συνεχίζει τον αγώνα να ανανεώσει την σύμβαση για ακόμα 5 χρόνια βασισμένη στα έργα που τρέχουν αυτό το διάστημα. Και τι δεν έχει επιστρατευτεί άρον άρον προκειμένου να πειστεί και ο δημότης του πιο απομακρυσμένου χωριού ότι αυτή η ομάδα δούλεψε και δουλεύει ασταμάτητα. Το έργο αντικατάστασης αγωγού της ΔΕΥΑΚ ξεκίνησε επίσημα,γράφτηκε πριν από λίγες ημέρες..αν θυμόμαστε καλά είχε ξαναξεκινησει στον κόμβο και στην Ορεστιων μετά τη διέλευση και του αγωγού φυσικού αερίου. Εκτός αν τότε ήταν πρόβα…
Ο γύρος της λίμνης στρώνεται με άσφαλτο και κάτι ανεκδιηγητες πέτρες μπροστά από την Ι.Μ. Παναγίας Μαυριώτισσας. Το περίπτερο τουρισμού μετατράπηκε σε χρόνο dt😂 από ένα άοσμο κοντέινερ 30000€ σε ένα υπερσύγχρονο κέντρο πληροφόρησης. Και πόσα ακόμα να σκεφτούμε…όλα αυτά σε συνδυασμό με την επαναλειτουργία του προεκλογικού κέντρου στην πλατεία Ομονοίας στο κατάστημα όπου στεγάζονταν το σ/Μ Υπέρ για χρόνια. Τι κι αν το 2019 ακούγαμε ότι ήταν συμβολική η επιλογή του εν λόγω καταστήματος στην Ομόνοια και ότι θα γίνουν παρεμβάσεις για την ανάπτυξη της περιοχής, 4 χρόνια μετά θα πούμε ότι η περιοχή είναι πιο έρημη, πιο εγκαταλελειμμένη, πιο παρηκμασμένη από ποτε και οι προσπάθειες που έγιναν να υποστηριχθεί σταματάνε σε κάτι εξαφανισμένες πλέον γλάστρες με λουλούδια τα οποία μαραθηκαν(πρωτοβουλία του συλλόγου ήταν νομίζουμε κι αυτή)..να μην βάλουμε τις ελάχιστες εκδηλώσεις πολιτισμού (το δέντρο τα Χριστούγεννα, τους επιτάφιους και 2 παιδικές εκδηλώσεις τον χρόνο)γιατί υποτιμουμε τη νοημοσύνη μας και δεν θέλουμε.
Άρα η επιλογή του εν λόγω καταστήματος ξανά, είναι μάλλον λόγω συμφέρουσας τιμής ενοικίου ή για υπερφυσικός λόγους που στηρίζονται στην τύχη και σε άλλες Θεές. Ευτυχώς ήρθε η περιφέρεια και ασφαλτοστρωσε την Πέτρα σε 2 βδομάδες, για να καταλάβουμε ότι κάποια σημαντικά έργα γίνονται και γρήγορα και αθορυβα..
Τελευταίος και πιο σταθερός, πιο σίγουρος και πιο διακριτικός ο κ. Τίγκας με την ομάδα του. Μπορεί να μην ακούμε κι από εκείνον πρόγραμμα αποκλειστικά για την Καστοριά, αλλά προτείνει τουλάχιστον μία αλλαγή στον τρόπο που ασκείται η πολιτική. Γιατί μεταξύ μας….Όποιος και αν είναι δήμαρχος για τα επόμενα. 5 χρόνια θα κάνει πάνω κάτω τα ίδια…όπως γίνεται σε όλη τη χώρα.
Άρα το δύσκολο μέρος έρχεται σε εμάς που επιλέγουμε. Τα κριτήρια μας και οι προσδοκίες μας είναι εκείνα που θα διαμορφώσουν το μέλλον του τόπου μας. Το μέλλον των παιδιών μας. Γιατί ωραία τα έργα που σέρνονται μια 10ετια, αλλά πόλη χωρίς σεβασμό στον πολιτισμό και την ιστορία της, χωρίς καθαριότητα και σεβασμό στον πολίτη δεν έχει μέλλον.
Όλα αυτά τα γράφω κάπου από την Βόρεια Εύβοια, μια περιοχή όπου παλεύει να σταθεί στα πόδια της μετά τις τρομακτικές φωτιές 2 χρόνια πριν. Μια περιοχή που έχει αλλάξει μεσα σε αυτά τα 2 χρόνια προς το καλυτερο, εκμεταλλευόμενη και την στήριξη του κράτους αλλά βασισμενη στη θέληση των κατοίκων της. Η περιοχή είναι γεμάτη, βασικά βουλιάζει, από επισκέπτες εντός κι εκτός Ελλάδας. Επενδυτές έρχονται από το Ισραήλ και αγοράζουν κτίρια για να εκμεταλλευτούν και τις μοναδικές ιαματικές πηγες που υπάρχουν στον τόπο. Έργα υποδομής γίνονται συνεχώς…αθλητικές εγκαταστάσεις ελεύθερες στον κόσμο που αξίζει να ζηλέψει κάνεις…Να μιλήσουμε για την παιδική χαρά της Ιστιαίας που τέτοια όργανα δεν έχουμε δει πουθενά στις καινούριες τις δικές μας; κρίνοντας και συγκρίνοντας τις 2 μικρές περιοχες που είναι προικισμένες από τη φύση, θα πούμε ότι όλα αλλάζουν και οι τόποι προοδεύουν αρκεί να υπάρχει θέληση.
Θα τα γράφουμε όσο κι αν δεν αρέσουν σε κάποιους, γιατί ναι μεν αντιλαμβανόμαστε ότι είναι θέματα επιβίωσης ή και εγωισμού κάποια πράγματα….όμως αν βάλουμε στη ζυγαριά το συμφέρον 10-50 ανθρώπων για 5 χρόνια ή το μέλλον ενός ολόκληρου τόπου…εμεις ψηφίζουμε το 2ο…με όποιο κόστος!
