Ο σεβασμός ξεκινά από την παιδική χαρά – (φωτογραφίες + θλιβερή ιστορία)

Μεσημεράκι Σαββατοκύριακου, βόλτα με απαραίτητη στάση στην παιδική χαρά. Αυτή που θα γίνει μητροπολιτική, αφού ολοκληρωθεί με το καλό αυτό τον Σεπτέμβρη η μελέτη, δημοπρατηθει κλπ κλπ.

Αυτή που μπαίνεις με δική σου ευθύνη. Ευθύνη που σου φορτώνει μια παλιά στραβοκαρφωμένη πινακίδα στο δέντρο της μίας εισόδου.

Αυτή που επισκέπτονται περισσότερα παιδάκια από όσα θα υπολόγιζε όποιος  έβλεπε πόσες κούνιες-παιχνίδια έχουν απομείνει λειτουργικά και λιγότερο επικίνδυνα.

Έχει, όμως, χώρο ελεύθερο για τρέξιμο, μπάλα, κυνηγητό, χώμα για σκάψιμο, παγκάκια κι έτσι δικαιολογείται γιατί προσελκύει κόσμο όλη μέρα.

Συνήθως είμαστε μόνοι τέτοια ώρα, μαζί με μια παιχνιδιάρα γατούλα και λιγοστούς περαστικούς περιπατητές που αναζητούν μια ξεδιψαστική δροσερή γουλιά στην πέτρινη βρύση. Σήμερα, ένα συμπαθητικό παιδάκι με μια κυρία, έρχονται στον χώρο σχεδόν ταυτόχρονα με εμάς.

Προσπερνούν τις κούνιες και κατευθύνονται προς την βρύση, με βήματα σταθερά και γνώριμα, θα έλεγε κανείς. Η κυρία ανοίγει αμέσως την βρύση και κάθεται στο πεζούλι να απολαύσει το τενεκεδάκι με το αναψυκτικό της, παρατηρώ από μακριά και δε δίνω περισσότερη σημασία, μέχρι που ο ήχος του τρεχούμενου νερού προκαλεί το βλέμμα μου ξανά.

Η βρύση δεν κλείνει. Η κούνια μας δεν σταματά. Σύντομα το νερό βγαίνει έξω από την βρύση και η μικρή παρέα απέναντί μας δε δείχνει να αντιδρά.

Λίγη ώρα μετά πλησιάζω για να πλύνω τα χέρια της μικρής και τότε καταλαβαίνω το παιχνίδι. Η τεχνητή «πλημμύρα» έχει σκοπό να δημιουργηθεί ένας μεγάλος λασπόλακκος γύρω από την βρύση για να παίξει το παιδί.

Για περισσότερο από μία ώρα η βρύση δεν έκλεισε ούτε δευτερόλεπτο. Φύγαμε και δεν γνωρίζω για πόση ώρα έτρεχε συνολικά. Πόσα λίτρα χαμένα νερού και μία μικρή καταστροφούλα τριγύρω. Επειδή έτσι αποφάσισε μια συμπολίτισσά μας να διαπαιδαγωγήσει το πλασματάκι που συνόδευε σήμερα.

Μια μέρα μετά επιστρέψαμε στην γνώριμη κούνια, μόνοι αυτή τη φορά, με τη γατούλα που ήρθε για το κολατσιό της.

Γύρω από την βρύση υπάρχουν έντονα τα σημάδια της προηγούμενης ημέρας.

Η βρύση μισοβουλωμένη ακόμα, με δυσκολία φεύγει το νερό.

Όπως δύσκολα μπορείς να προσεγγίσεις το σημείο για να πιεις λίγο νερό ή να πλύνεις τα χέρια. Η τραμπάλα έτσι κι αλλιώς είναι σε άσχημη κατάσταση.

Το χειρότερο όλων είναι το τενεκεδάκι του αναψυκτικού που «ξέχασε» η κυρία να πετάξει στον κάδο παραδίπλα…

Φωτογραφίες πρώτης ημέρας:

Φωτογραφίες την επόμενη ημέρα:

Άλλος βάφει δημόσια περιουσία, άλλος σπαταλά αγαθά για το παιχνίδι, άλλος καταστρέφει, άλλος βρωμίζει, άλλος κλέβει λίγα λουλούδια από τη νησίδα, άλλος πετά σκουπίδια στη λίμνη…καθένας φαίνεται πως κάνει ό,τι θέλει όταν πρόκειται για κάτι δημόσιο, κάτι που ανήκει σε όλους δηλαδή.

Ένα λουκέτο, μια κάμερα παρακολούθησης στην καινούρια παιδική χαρά, όταν με το καλό γίνει,  θα φέρει την αξιοπρεπή συμπεριφορά που της αξίζει; Δυστυχώς όλα είναι θέμα παιδείας και σεβασμού, άρα η απάντηση είναι απρόβλεπτη!

Comments

comments