Το μυστηριώδες ξενοδοχείο «Καστοριά» στη Θεσσαλονίκη
Το ξενοδοχείο “Καστοριά” καλύπτεται μονίμως από ένα πέπλο μυστηρίου. Ούτε η πολεοδομία δε γνωρίζει το ακριβές έτος κατασκευής του και οι περισσότεροι το χρονολογούν στο “χίλια εννιακόσια είκοσι κάτι”.
Ο Ιπτάμενος Ολλανδός της Εγνατίας πήρε το όνομα του από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη του που κατάγονταν από την μαγευτική Καστοριά. Το αθηνο-φερμένο “Παρθενών” εγκαταλείφθηκε άμεσα και υπερίσχυσε το ηρωικό όνομα της πόλης της Δυτικής Μακεδονίας που αγάπησε ο… Παύλος Μελάς.
Ο ξενοδόχος, Αλέξης Φουρλίκας, έγινε μάρτυρας μοναδικών ιστοριών που ποτέ δεν είδαν το φως της δημοσιότητας… Η Ελευθεροτυπία προσέθεσε στη λίστα των “100 πραγμάτων που πρέπει να κάνεις πριν πεθάνεις”, την επίσκεψη στο δωμάτιο 11, της “Καστοριάς”. Τα αίτια αυτής της “διάκρισης”; Αιωρούνται πλάι στο μύθο που αγκαλιάζει το “οικοδόμημα των μυστικών”…
Εχεμύθεια…
Το ξενοδοχείο κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου είχε επιταχθεί και αποτελούσε τον τόπο διαμονής Γερμανών αξιωματικών. Η πολυτελής κατασκευή του, του επέτρεψε να παίξει τον ρόλο των φυλακών για σημαντικά πρόσωπα της εποχής. Πληθώρα βουλευτών βρέθηκαν αλυσοδεμένοι, φιμωμένοι και μαστιγωμένοι (λέμε τώρα) στα δωμάτια του που θυμίζουν μαροκινά παλάτια στο Μαρακές (στο μέγεθος βέβαια και μόνον). Το σημαντικότερο προσόν του ξενοδόχου στο “Καστοριά” ήταν και είναι η εχεμύθεια. Κανείς, ποτέ δεν μπόρεσε να μάθει τα ονόματα όσων συμμετείχαν στις αντίστοιχες… ακολασίες.
Femme Fatale
Ο Αλέξης μας διηγήθηκε μια πιπεράτη ιστορία που εμπλέκει γνωστούς αξιωματούχους, πανεπιστημιακούς και μια γυναίκα-δηλητήριο. Νεαρή σε ηλικία, παντρεμένη με μεγαλύτερό της, καθηγητή του πανεπιστημίου, διατηρούσε σχέση με έναν αξιωματικό της αστυνομίας. Το ξενοδοχείο “Καστοριά” και ένα από τα “ειδικά” δωμάτια του, ήταν ο συνήθης τόπος συνάντησής τους. Ωστόσο, η εν λόγω κυρία, θέλησε να απαλλαγεί δια παντός από τον καθηγητή της και οργάνωσε το εξής σχέδιο: Επισκέφτηκε το ξενοδοχείο της Εγνατίας με τον εραστή της, έχοντας κλέψει την ταυτότητα του άντρα της. Ο αστυνομικός, υπέγραψε στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου χρησιμοποιώντας τα στοιχεία του καθηγητή και δίνοντας μέχρι και τον αριθμό μητρώου του, πράγμα που ποτέ δεν ήταν απαραίτητο για το “κλείσιμο” ενός δωματίου για μια βραδιά. Μετά από μία έντονη νύχτα, ο αστυνομικός (ο Θεός να τον κάνει) κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια υπόθεση μοιχείας με πρωταγωνιστή τον καθηγητή και μία υποτιθέμενη ερωμένη του.
Φαινομενικά, ο καθηγητής είχε επισκεφτεί το ξενοδοχείο “Καστοριά” με θηλυκή συντροφιά, όπως αποδείκνυε η ύπαρξη έως και του αριθμού μητρώου στα καταστατικά του ξενοδοχείου. Η femme fatale της ιστορίας μας, κατόρθωσε να τον ενοχοποιήσει για τις δικές της απιστίες σε συνεργασία με ένα αδιάβλητο “όργανο του νόμου”. Ο καθηγητής, κλαίγοντας επισκέφτηκε τον ξενοδόχο Αλέξη, ο οποίος τον αθώωσε με τα λεγόμενά του. (Ίσως ο Αλέξης Φουρλίκας έπρεπε να κάνει αίτηση για μια θέση στην Ελληνική Αστυνομία…) Η συνέχεια δεν έγινε γνωστή και τα πρωτοσέλιδα της εποχής δεν εμφάνισαν κανέναν συζυγοκτόνο. Ίσως πρέπει να διεξαχθεί μια έρευνα στο εσωτερικό του ξενοδοχείο, σε κάποια από τις μυστικές του κρύπτες.
Μύθοι της καθημερινότητας
Οι αναμνήσεις του Αλέξη από το ξενοδοχείο περιλαμβάνουν τα καλύτερα μπαλέτα από τη Λατινική Αμερική που επέλεγαν τη “Καστοριά” ως τόπο διαμονής στη Θεσσαλονίκη. Οι ουρές του αντρικού πληθυσμού που περίμεναν την “έξοδο” τους από το κτίριο, άφησαν εποχή. Ανύπαρκτα φορέματα, φτερά, ζωηρές αποχρώσεις, “πληρωμένα” βράδια…
Θυμάται έναν περίεργο τύπο που έπιασε το ΠΡΟΠΟ. “Του τα έφαγε μια καμαριέρα του ξενοδοχείου μέσα σε μια βδομάδα. Από τότε ο τύπος εξαφανίστηκε”… Μύθοι μιας άλλης εποχής, διαφορετικής, έντονης, μοναδικής. Μύθοι χαμένων αστεριών που έπεσαν με το πέρασμα του χρόνου. Κάποτε, συνήθιζαν να ανήκουν στα “πεντάστερα”…