Κωνσταντίνος Τσίτσκος: » Το αίτημα για παιδεία δυστυχώς απέτυχε»
Το κύριο θέμα της καθημερινότητας του πλανήτη είναι η εξέλιξη της πανδημίας και ενώ η χώρα έχει τεθεί σε δεύτερο lockdown για την ασφάλεια των πολιτών, υπάρχει εκείνη η κοινωνική μερίδα που δίχως να σκέφτεται πριν εκφράσει την άποψη της αντιδρά στις αποφάσεις της κυβέρνησης. Θεωρώ ως δεδομένο ότι κανείς δε θα ήθελε να αναγκαστούν οι γιατροί να αποφασίζουν ποιος θα ζήσει αν καταρρεύσει το σύστημα υγείας, όπως συνέβη την άνοιξη στην γειτονική Ιταλία, αλλά και ότι κανείς δε θα ήθελε να χάσει κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο εξ’ αιτίας της ραγδαίας εξάπλωσης της νόσου. Όσοι σκέφτονται πως δεν πρόκειται να τύχει σε αυτούς ας ρωτήσουν ένα από τα δεκάδες χιλιάδες κρούσματα που καθημερινά αυξάνονται στην μικρή μας χώρα με ρυθμό εκθετικό. Ο COVID-19 άλλαξε άρδην τη ζωή μας το 2020. Κι αν στερηθήκαμε κάποια πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα μέχρι χθες, όσο μικρά ή μεγάλα κι αν ήταν, το κάναμε για το καλό το δικό μας και των συνανθρώπων μας.
Η μέρα αυτή είναι συνυφασμένη με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, άλλωστε, κάποιοι έχουν φροντίσει πολύ καλά γι’ αυτό. Αποτελεί ένα κομμάτι Ιστορίας που τιμάται στην Ελλάδα περισσότερο κι από την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, μα φυσικά δεν είναι το μοναδικό παράδοξο σε αυτόν τον τόπο. Τα κόμματα και οι εκπρόσωποι της Αριστεράς, ως κακομαθημένα παιδιά της Ιστορίας, ωρύονται, προπηλακίζουν και κατηγορούν ως φασίστες όλους όσοι επισημαίνουν πόσο παράλογη, για να μη πω αδιάντροπη, είναι η απαίτηση των ομάδων αυτών να πραγματοποιηθεί η πορεία της 17ης Νοεμβρίου. Τις προηγούμενες μέρες τους είδαμε να αντιπαρατίθενται σε τηλεοπτικά κανάλια, σε εφημερίδες, στο διαδίκτυο, ακόμα και σε συζητήσεις του Κοινοβουλίου.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν έχει χρώματα και ιδεολογικές προμετωπίδες. Αποτελεί μια κίνηση αντίδρασης νέων, δεξιών κι αριστερών, φιλελεύθερων και σοσιαλιστών, ενάντια στην Απριλιανή Δικτατορία, την οποία η ελληνική κοινωνία είχε εν πολλοίς αποδεχτεί. Δυστυχώς, ως γνωστών, ο χώρος της Αριστεράς καπηλεύεται έως και σήμερα τα γεγονότα του 1973, ενώ στα χρονικά της Μεταπολίτευσης δεκάδες πολιτικοί έχτισαν καριέρες και περιουσίες πάνω στις γκρεμισμένες πύλες του Πολυτεχνείου. Η σημερινή ημέρα αναμφισβήτητα αξίζει να τιμηθεί, αλλά όπως τιμήθηκαν η 80η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου και η 25η Μαρτίου, χωρίς συνωστισμούς, χωρίς πορείες, χωρίς μαζικές εκδηλώσεις, τηρώντας τα αναγκαία μέτρα προστασίας και όχι ευτελίζοντας τη σημασία της.
Στη φιλελεύθερη λογική, ο κάθε πολίτης εκτός από ελεύθερος πρέπει να αισθάνεται και ασφαλής. Και είναι χρέος της πολιτείας σε μια ελεύθερη δημοκρατική χώρα να φροντίζει για την ασφάλεια των πολιτών, είτε πρόκειται για την αντιμετώπιση εξωτερικών εχθρών που απειλούν την εθνική κυριαρχία, είτε για εσωτερικούς εχθρούς που αποτελούν απειλή για τους κατοίκους και τις περιουσίες τους, είτε για ιούς που απειλούν την ατομική και τη δημόσια υγεία. Επιπλέον, πολλοί φιλελεύθεροι στοχαστές προσπάθησαν να καταστήσουν σαφές το ότι σε ένα κράτος δικαίου όλοι είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, ανεξαρτήτου κοινωνικής τάξης και αξιώματος, αλλά οι αριστεροί έχουν αποδείξει μυριάδες φορές ότι δεν δύνανται να αποδεχτούν κάτι τέτοιο. Η κυβέρνηση έχοντας αίσθημα ευθύνης απέναντι στους Έλληνες εφάρμοσε τα υγειονομικά μέτρα οριζόντια με καθολική ισχύ για την ασφάλεια όλων μας, με τους βουλευτές να πρέπει να εφαρμόζουν πρώτοι το νόμο. Δεν είναι παρακινδυνευμένο να αναφέρω ότι η Αριστερά που ενωμένη διαμαρτύρεται ακατάπαυστα τις μέρες αυτές είναι ο πραγματικός ένοχος για αυταρχισμό και αυθαιρετσιμό, που δε σέβεται κανέναν και τίποτα, ούτε καν τους αγώνες του Πολυτεχνείου, μιας και επρόκειτο για αγώνες ελευθερίας.
