ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ: Εδώ ανακαλύπτουμε το Θεό
Η προϊστορική αυγή πριν 7000 χρόνια και η ρόδινη αυγή του σήμερα ,είναι ίδιες στην Καστοριά!!
Εδώ στη λίμνη, ανακαλύπτουμε το Θεό! Και μετά βρίσκουμε τη συνταγή της καλής ζωής. Με τη δύναμη της φαντασίας βλέπουμε κοπάδια από Βίσονες στον Λημναίο οικισμό στο Δισπηλιο.
Μυρίζουμε το φουρνισμένο ψωμί μιας γιαγιάς που ξέφυγε απ τις σελίδες του Παπαδιαμάντη. Το ζύμωσαν αργά κι υπομονετικά, όπως μετά οσμίσθηκαν οι Τούρκοι τα φρεσκοψημένα στο καρβέλια στο τελευταίο καταφύγιο του Παύλου Μελα στο ομώνυμο χωριό της Καστοριάς! Ας είναι. …
Ταξιδέψτε στη συναρπαστική πόλη της λίμνης Ορεστιάδας. Αφήστε στο περβάζι του πέτρινου παραθύρου το βιβλίο με τις σελίδες του Φερναντο Πεσσοα, αγναντέψτε το απέναντι δάσος, χαθείτε στη βροχή και μετα οδηγώντας παραλίμνια κάτω από τα πλατάνια , ανακαλύψτε επιτέλους το Θεό!!
Γιατί ο Θεός δεν εχει περιτύλιγμα εδω στη Βυζαντινή Καστοριά. Βρίσκεται όσο μακριά κι αν πάει κανείς στο δάσος. Όσο κι αν αντικρίζει τις χρωματιστές Βελέντζες κι όσο κι αν κάνει υπομονή να ψηθεί το γουρουνόπουλο στον παλιό ξυλόφουρνο…
Αποστολή Πέτρος Κασιμάτης – Νίκος Μπαρδούνιας
Το ξημέρωμα στη λίμνη σε λυτρώνει από την περισυλλογή της νύχτας. Οι μυρωδιές απ την υγρή φύση σε αναστατώνουν, οι ήχοι απ τα γεράκια που ζυγίζουν τα φτερά τους , οι αετοί κι αλλά μυθικά όντα που δεν ταχθούν ανακαλύψει οι ορνιθολόγοι, όλα τούτα κραυγάζουν αυθεντικότητα!!!
Στην Καστοριά, αγοράζουμε ευτυχία. Υπάρχουν δείγματα μιας σπουδαίας ζωής εδώ πάνω. Τη χαράσσουν , η Μαρία Αντωνιου με τις κοινοβουλευτικές της παρεμβάσεις. Τη χαράσσουν οι ακάματοι εργάτες της γούνας, οι υπέροχες κύριες της πόλης που διασχίζουν τα αρχοντικά τους πίσω απ τις υφαντές κουρτίνες. Εδω ζούμε την υπεροχη της λιτότητας. Οχι των κυβερνήσεων. Μα της λιτότητας που διαθέτει μεγαλοπρέπεια. Βλέπουμε τις τοιχογραφίες της Παναγίας στα βυζαντινά ξωκλήσια του 7ου αιώνα κι είναι σαν να ανοίγουμε δρασκελιές στον παράδεισο. Βλέπουμε δυο γυναίκες στα λευκά να τιτιβίζουν στον Ναυτικό Όμιλο κι οι άνδρες που τις περιτριγυρίζουν σχηματίζουν μια κοσμική λιτανεία…
Εδω οι άνθρωποι κόβουν ξύλα για το τζάκι, πίνουν τσίπουρο και δυνατό ποντς , βολτάρουν στα καλντερίμια και αγνοούν ότι εδώ «δικάζεται» η φρικτή καθημερινότητα,ενώ δοξάζεται η γλυκεία Σοφία της πλήξης….Μα επίσης, δοξάζεται η άχνα του φουρνιστού ψωμιού, οι γιαγιάδες της καλοσύνης, εδώ ονειρεύεσαι το αγριογούρουνο που έρχεται εξημερωμενο να το ταΐσεις χαράματα κι ανοίγεις τα μάτια σου ευτυχισμένος στην παχιά φλοκάτη.
Πρώτα γράφουμε και μετα ταξιδεύουμε. Ταξιδεύουμε στην τελευταία κουκκίδα του γεωγραφικού και πολιτικού χάρτη. Συναντάμε παλιούς ήρωες περασμένων πολέμων σε φτωχά καφενεία χωριών του νόμου. Εκει που ο ελληνικός σκέτος με ολίγη προσφέρεται σε κρασοπότηρα.
Ζούμε γι αυτή τη μοναδική αντίδραση-αντανάκλαση της αυθεντικότητας….
– Παππού, πιάσε έναν εσπρέσο…
– Παιδί μου δεν ξέρω Ιταλικά!!! Αν αυτο , δεν ειναι η ευτυχία , τότε τι ειναι???
Το ραντεβού μας με τον πρόεδρο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Γούνας ( International Fur Federation ) Γιάννη Μανάκα είχε «κλεισθεί» από την προηγούμενη ημέρα. Ετσι το μόνο που χρειάσθηκε να κάνουμε ήταν να περπατήσουμε στον πρώτο διάδρομο του Εκθεσιακού Κέντρου Γούνας Καστοριάς, όπου διεξάγεται η 43η διεθνής έκθεση γούνας και να φθάσουμε έως το περίπτερο Α9… Μικρή η απόσταση από την είσοδο της έκθεσης αλλά εμείς την διανύσαμε σε περίπου 15 λεπτά καθώς «χαζεύαμε» δεξιά κι αριστερά τα μοναδικά εκθέματα γούνας.
Στο περίπτερο Α9 συναντήσαμε δυο ξεχωριστούς ανθρώπους. Τον Γιάννη Μανάκα και τον συνεταίρό του Μιχάλη Γράβα, που επιχειρούν επιτυχώς στον κλάδο της γούνας από το 2000.
«Αυτό που πρέπει να κάνουμε για να διατηρήσουμε τη ιστορική μας παράδοση στην γουνοποιίας είναι να ιδρυθεί Σχολή Γουνοποιίας στην Καστοριά, αναβαθμισμένη με την συμμετοχή του κράτους και τη συνεργασία των ιδιωτών» υποστήριξε ο Γιάννης Μανάκας συμπληρώνοντας με έμφαση: «Η Σχολή θα πρέπει να προετοιμάζει όχι μόνο καλούς τεχνίτες για την επεξεργασία της γούνας αλλά και καλούς σχεδιαστές και μάνατζερ».
Και οι δυο συνομιλητές μας ξεκαθάρισαν ότι η λειτουργία της Σχολής θα μπορεί να παίξει θετικό ρόλο στην δημιουργία και διασφάλιση θέσεων εργασίας !
Ο Γιάννης Μανάκας , γεννημένος στην Φρανγκφούρτη της Γερμανίας, συνεχίσει την παράδοση του πατέρα του Δημήτρη ο οποίος το 1950 πήγε στη Γερμανία όπου εργάσθηκε ως γουναράς και λίγα χρόνια αργότερα ξεκίνησε την δική του επιχείρηση… Ο Γιάννης Μαράκας, όπως μας εκμυστηρεύθηκε, από μικρός ξεκίνησε να κατασκευάζει «γούνινες ουρίτσες» για μπρελόκ και σιγά – σιγά μπήκε πιο δυναμικά στην επιχείρηση του πατέρα του δημιουργώντας, αργότερα σε συνεργασία με τον Μιχάλη Γραβα) μια μεγάλη επιχείρηση με γραφεία και εργαστήρια επεξεργασίας της γούνας στο Χονγκ – Κόνγκ, στην Μαλαισία, στην Κίνα, στην Φρανγκούρτη και στην Καστοριά…
Ο Γιάννης Μανάκας θεωρεί ότι η γούνα πλέον πωλείται και μέσω των «Οίκων Μόδας» γεγονός που δημιουργεί την ανάγκη η δουλειά των κατασκευαστών γούνας να γίνει πιο ποιοτική και να προσαρμοσθείς τις απαιτήσεις μιας πιο διευρυμένης ομάδας πελατών.
« Στόχος μας είναι να επεκταθούμε στην Ασία και κυρίως σε Κϊνα, Κορέα και Ιαπωνία ενώ και η ελληνική αγορά είναι καλή» είπαν οι Γιάννης Μανάκας και Μιχάλης Γράβας.
Η 43η Διεθνής Έκθεση Γούνας, όπως υποστηρίζουν οι αρμόδιοι, κάθε προηγούμενο σε συμμετοχές καθώς ο χώρος των 13.500 τ.μ. καλύφθηκε πλήρως από 123 εκθέτες από 13 χώρες και οι οποίοι εκθέτουν είδη ένδυσης για γυναίκες και άνδρες, αξεσουάρ γούνας, δερμάτινα είδη, γουνοδέρματα, αναλώσιμα, μηχανές γουναρικής.
Μια ενδιαφέρουσα πρόταση
Το 2015 επισκέφθηκαν την Έκθεση 50 εκθέτες ενώ τρία έρτη αργότερα ο αριθμός αυξήθηκε στους… 123 εκθέτες !
Αυτό αποτελεί μια σημαντική εξέλιξη για το μέλλον της βιομηχανίας γούνας στην Καστοριά η οποία, όπως μας είπε ο πρόεδρος της Ένωσης Γουναράδων Καστοριάς Γιάννης Κορεντσίδης, θα πρέπει να αρχίσει να προσαρμόζεται σε πιο μοντέρνες μορφές και παράλληλα να αποκτήσει το σωστό μάρκετινγκ που θα την καθιερώσει στην διεθνή αγορά.
Ο ίδιος πρότεινε να μεριμνήσει η Πολιτεία ώστε οι επιχειρήσεις γούνας να μπορούν να προσλαμβάνουν ανειδίκευτους εργάτες οι οποίο θα μαθαίνουν τη δουλειά και την τέχνη από την επιχείρηση και παράλληλα το κράτος να συμβάλλει στην επιδότηση της εργασίας τους . Παράλληλα , όπως είπε ο Γιάννης Κορεντσίδης, είναι αναγκαίο, πλέον, να γίνει μια κατάλληλα οργανωμένη καμπάνια για την διαφήμιση του επαγγέλματος του γουνοποιού στους νέους με βασική όπλο στην «φαρέτρα» της καμπάνιας το στοιχείο ότι μπορούν να εξασφαλισθούν θέσεις εργασίας.
Στο περίπτερο Α 2
Εδώ συναντήσαμε κάτι διαφορετικό από όσα είχαμε υπόψιν μας για τις γούνες. Ο Αθανάσιος Τακαντζιάς που βρίσκεται με την οικογενειακή επιχείρησης τον χώρο από το 1978 μας έδειξε κάτι διαφορετικό….
« Εμείς παίρνουμε το δέρμα και το επεξεργαζόμαστε προκειμένου να τα μετατρέψουμε σε κατάλληλο «ακσεσουάρ» για τα ρούχα».
Κατά τον ίδιο το συγκεκριμένο προϊόν έχει ζήτηση και συμβάλλει στην αξιοποίηση κάποιων ρούχων όπως, μπουφάν, παλτό και άλλα σε πολλαπλούς ρόλους.
Περισσότερη εξωστρέφεια
Ιδιαίτερα εντυπωσιακό ήταν το περίπτερο του Φίλιπα Φιλιππίδη ο οποίος (και αυτός) συνεχίζει την επιχείρηση που ξεκίνησε ο πατέρας του από το 1980 όταν αγόραζε πρώτες ύλης και στη συνέχεια τις μεταπωλούσε στα γουναράδικα της Καστοριάς.
« Ξεκίνησα από το 1989 να σχεδιάζω μόνος μου τα προϊόντα μας, να πηγαίνω σε διεθνείς εκθέσεις και να κάνουμε εξαγωγές σε Ιταλία αλλά και να δουλεύουμε την Αθήνα» μας είπε ο Φίλιππος Φιλιππίδης και συνέχισε : «Από το 2006 και μετά πηγαίνουμε σε εκθέσεις στο εξωτερικό , όπως σε Γερμανία, Μιλάνο, Πεκίνο, Παρίσι και έχουμε επιτυχημένη παρουσία. Χρειάζεται περισσότερη εξωστρέφεια από εμάς τους επιχειρηματίες αλλά και η Πολιτεία να μας στηρίζει».
Ο «φύλακας άγγελος» της λίμνης
Aτυπος υπουργός Περιβάλλοντος για τη λίμνη της Καστοριάς είναι ο Γρηγόρης Τσάμης. Από το ξενοδοχείο του » Τσάμης Hotel» είναι ο ακοίμητος φρουρός της λίμνης. Διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Περιβάλλοντος Καστοριάς και το κύριο μέλημά του ήταν να προστατευτεί η λίμνη και το οικοσύστημα από τις φερτές ύλες που πέφτουν στη λίμνη από τα νερά, κυρίως, του Σταυροπόταμου.
Ο Γρηγόρης Τσάμης ζητάει να κατασκευασθούν δυο με τρία φράγματα προκειμένου να εμποδίζονται οι φερτές ύλες να πέφτουν στη λίμνη. Αλλιώς, όπως τονίζει, σε λίγο χρόνο το Μαυροχώρι θα ενωθεί με την Γκουλουμπιντσα και η λίμνη θα… χωριστεί στα δυο ! Ετσι θα έρθει, δυστυχώς, το τέλος της.
¨Ζητάμε τη σωτηρία της αφού η λίμνη εκπέμπει σήμα κινδύνου εδώ και αρκετά χρόνια».
Ο Γρηγόρης Τσάμης αποζητάει και ευχάριστες ειδήσεις για το μέλλον του τόπου του και ανοίγει τα χαρτιά του στο Goldentraveller για την μετατροπή του ευρύτερου χώρου της λίμνης της Καστοριάς σε ένα μοναδικό Παράδεισο. Του λέμε , «εάν μπορεί η λίμνη Ορεστιάδα να αποκτήσει την αίγλη της λίμνης Κόμο» και απαντάει καταφατικά προσθέτοντας ότι » τα δυο πλοιάρια του δήμου θα μεταφέρουν τουρίστες, τουλάχιστον το μισό έτος, ενώ θα μπορούσε να δημιουργηθεί ποδηλατόδρομος, περιμετρικά της λίμνης, αλλά και ελεύθερος χώρος για τους περιπατητές.
» Ο παράδεισος είναι κοντά» λέει ο κ Τσάμης,» φτάνει να έχουμε διάθεση να τον δούμε¨.
